۵ خرداد ۱۳۸۸

چهار فیلم انتخاباتی نامزدها؛ از وعظ و خطابه تا آمارسازی اقتصادی

دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران تا 17 روز دیگر برگزار می شود و رقابت نامزدهای انتخاباتی از طریق فیلم های تبلیغاتی، توزیع پوستر و سفر به شهرستان های ایران شدت گرفته است.


در این میان محمود احمدی نژاد به دلیل انتقادهای گسترده از او برای سفرهای استانی که انتخاباتی فرض شده است ترجیح داده که در تهران بماند ولی از طریق صدا و سیما به خانه همه ایرانی ها سر می زند.


در این نوشته هدف من بررسی فیلم های تبلیغاتی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری است که پخش آن از روز جمعه؛ اول خردادماه، و با سخنرانی میر حسین موسوی، نخست وزیر سابق، آغاز شد و به ترتیب مهدی کروبی، دبیر کل حزب اعتماد ملی ایران، محسن رضایی، فرمانده سابق سپاه و دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام، و محمود احمدی نژاد، رییس جمهور، برای تبلیغ دیدگاه های خود بر صفحه تلویزیون ظاهر شدند.


میر حسین موسوی: فیلم تبلیغاتی میر حسین موسوی مانند دیگر سخنرانی های وی با حمله شدید به سیاست های اقتصادی و خارجی دولت نهم همراه شد و او در عین تسلط بر گفتار خود سعی کرد تا به سادگی اوضاع ایران را برای همه اقشار ایران توضیح دهد.


وی از همان زبانی بهره گرفت که محمود احمدی نژاد در برخورد با عوام از آن استفاده می کند ولی با این تفاوت که رییس جمهور ایران ساده صحبت کردن را با ادبیات کوچه و بازار اشتباه گرفته و شعور مخاطب خود را بسیار دستکم می گیرد.


آخرین نخست وزیر سابق ایران از این بابت پخته تر عمل می کند و ضمن اینکه پشتوانه فرهنگی او از دهه 1350 به او امکان می دهد که همزمان اقشار فرهیخته را راضی نگهدارد. وی چنانکه در برنامه بعدی خود که دوشنبه شب از شبکه جام جم یک پخش شد اطلاعات خود در باره وضعیت فرهنگی ایران و میزان نفوذ آن در جهان را به رخ مخاطبان کشید.


مهدی کروبی: مهدی کروبی که می گوید از سال 1341 در مبارزات سیاسی حاضر بوده است در فیلم تبلیغاتی خود با چند مشکل اساسی روبرو بود. اول از همه طرز نشستن او بسیار علمایی بود و در قامت یک رییس جمهور نمی گنجید و به جای اینکه بر صندلی مسلط باشد در آن فرو رفته بود.


دوم اینکه، گویی برای افراد پای منبر صحبت می کرد، به گونه ای که سخنان وی بیشتر به وعظ و خطابه شبیه بود تا اعلام برنامه و تشریح وضعیت جاری کشور. ادبیات وی نیز در سطح نازلی بود، ضمن اینکه با این سخنرانی، دستور زبان فارسی نیز تا مرز نابودی پیش رفت. جملات او فعل نداشت و ساختار دستور زبان به هم ریخته شد.


بر خلاف نوشته های غلیظ برخی هواداران او در سایت های اینترنتی، فلیم تبلیغاتی مهدی کروبی بسیار معمولی بود و حرف زیادی برای گفتن نداشت. ضمن اینکه انتظار می رفت وضعیت جاری را تشریح و سپس برنامه های خود را برای اصلاح آن اعلام کند.


محسن رضایی: من فیلم محسن رضایی را به صورت کامل ندیدم ولی همان تصاویر و گفتار مختصر نیز نشان می دهد که وی نامزدی از رده خارج شده است و نه تنها میمک صورت او برای ریاست جمهوری جذاب نیست (هر چند از محمود احمدی نژاد خیلی بهتر است) بلکه گفتار و برنامه های او بیشتر کپی از کتاب ها و جزواتی است که احتمال می رود برای گرفتن مدرک دکترای خود مطالعه کرده است.


سیاست های اعلامی وی ثقیل، ناروشن و بدون نشان دادن چشم انداز مشخصی برای آینده است. گرچه وی به تعقیب سیاست های ایران 1420 برای آینده اشاره می کند ولی همین برنامه نیز ناشناخته است.


شاید بهترین و تاریخی ترین جمله ای که در آینده برای محسن رضایی به یادگار می می ماند همانی باشد که روز ثبت نام برای انتخابات بر زبان آورد و آن اینکه: «مسیر احمدی نژاد ما را به پرتگاه می برد.»


محمود احمدی نژاد: فیلم تبلیغاتی رییس جمهوری ایران واجد ویژگی های مثبتی بود از جمله تسلط محمود احمدی نژاد بر گفتار خود، شمرده و مرتب حرف زدن و همچنین پس از چهار سال سعی و خطا بالاخره پوشش مناسبی بر تن کرده بود.


اما تمام این جذابیت ها، قربانی محتوایی شده بود که عاری از حقیقت بود. آقای احمدی نژاد به نحو افراط آمیزی از واژه «ملت» استفاده کرد و با آب بستن به آن از طریق صفت هایی چون «عزیز»، «بزرگ»، «گرانقدر» و غیره حالت گریز را برای مخاطبان به ارمغان آورد.


در بخش دیگری از فیلم وی، آقای احمدی نژاد گفت که قصد ندارد آمار عملکرد بدهد ولی در رویکردی متناقض سیلی از آمارهایی ارائه داد که بسیاری از کارشناسان اقتصادی و نامزدهای انتخاباتی پیشتر با استدلال و مدرک، غیر واقعی بودن آنها را اثبات کرده اند.


نکته طنز آمیز این بود که در برابر این همه آمار و رشد عظیم در همه جنبه های اقتصاد و دانش که وی مدعی است ایران در چهار سال گذشته تجربه کرده است او مهمترین مسئله را عمدا نادیده گرفت و آن هم نرخ رشد تورم بود که اکنون بالای 25 درصد است.


این پاشنه آشیل دولت نهم با این مسئله همراه شده است که به رغم تصویر گل و بلبلی که رییس جمهوری ایران از کشور تصویر می کند، میزان عدم رضایت مردم از عملکرد دولت به شدت بالا است و آنها اثرات این همه رشد سرطانی را در زندگی خود احساس نمی کنند.


نتیجه گیری: به نظر می رسد که تا دو هفته مانده به انتخابات خرداد 1388، نامزدها تا حدود زیادی خود را به مردم شناسانده اند. در این میان، محسن رضایی را باید نامزدی تمام شده دانست. سه نامزد دیگر با هم رقابت سختی دارند. محمود احمدی نژاد نیز گرچه ابر، باد، مه و خورشید را به خدمت گرفته است تا پیروز رقابت ها شود ولی با وضعیتی روبرو است که اکثریت نمی خواهند او دوباره به این سمت انتخاب شود.


در میان اصلاح طلبان، باید مهدی کروبی را فردی با سر و صدا دانست که شعار های او گرچه فریبنده است ولی به دلیل سابقه عقب نشینی های وی و همچنین ساختار قدرت در ایران اجرای آنها با موانع زیادی روبرو است. ضمن اینکه مردم دیگر اقبال چهار سال گذشته را به وی ندارند و وضعیت جاری بیانگر این است که آراء آقای کروبی در میان اقشار آسیب پذیر ریزش کرده است و یا توسط دیگر نامزدها جذب خواهد شد.


میر حسین موسوی گرچه 20 سال از صحنه سیاست غایب بوده است ولی در یک روند منطقی پیش رفته است و استقبال از او در شهرهای مختلف فراتر از جمعیت یک مسجد یا دانشگاه است. حمایت گروه ها و احزاب عمده ایران از او، پشتیبانی محمد خاتمی، تجربه مثبت در دوران نخست وزیری و پایگاه نسبتا قوی در میان توده ها و نخبگان، وی را در قامت یک رییس جمهوری قرار داده است.


با این حال توپ انتخابات تا روز برگزاری آن هزاران چرخ دیگر خواهد خورد.


انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال 1388 / ویکی پدیا


فیلم انتخاباتی میر حسین موسوی


فیلم انتخاباتی مهدی کروبی


فیلم انتخاباتی محسن رضایی


فیلم انتخاباتی محمود احمدی نژاد

  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • StumbleUpon
  • Donbaleh
  • Technorati
  • Balatarin
  • twitthis