۵ فروردین ۱۳۸۶

محورهای اصلی قطعنامه ۱۷۴۷علیه ایران

قطعنامه ۱۷۴۷ شورای امنیت سازمان ملل که با رای موافق تمامی ۱۵ کشور عضو شورای امنیت سازمان ملل به تصویب رسید، تکمیل کننده قطعنامه ۱۷۳۷ است که در دسامبر ۲۰۰۶ ، دوم دی ۱۳۸۵ ، به تصویب رسید و مانند همان قطعنامه، باردیگر به جمهوری اسلامی ایران ۶۰ روز فرصت داده تا فعالیت های غنی سازی اورانیوم را به حالت تعلیق درآورد.

این قطعنامه از ایران می خواهد:

- فعالیت های مرتبط با غنی سازی اورانیوم و فعالیت های آب سنگین را متوقف کند و آژانس بین المللی انرژی اتمی هم تعلیق را تایید و گزارش کند. ۶۰ روز به ایران مهلت داده شده تا خواسته شورای امنیت سازمان ملل را اجابت کند.

- فهرستی از ۲۸ شخصیت حقوقی و حقیقی تهیه شده که دارایی آنها ضبط شده و تمامی ارتباطات مالی و غیرمالی آنها ممنوع اعلام می شود. سازمان ها و شرکت های ایرانی چون بانک سپه و اشخاصی چون قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس و دیگر فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در فهرست این تحریم ها آمده اند که دارایی آنها مسدود شده و ارتباط و سفر آنها هم ممنوع شده است.

- صادرات تسلیحات سبک از ایران به دیگر کشورها طبق معاهدات پروتکلی ممنوع است و صادرات تسلیحات سنگین از دیگر کشورها به ایران هم متوقف و ممنوع است.

- از تمامی موسسات مالی و اعتباری و تجاری خواسته شده در موارد مرتبط با مسایل انساندوستانه و اهداف توسعه و گسترش، تحریم ها را دخالت ندهند.

- از تمامی دولت ها می خواهد تا «هشیاری و دقت و کنترل» به خرج داده و در اجازه سفر دادن به مقامات و مسوولان و افرادی که در فهرستی جداگانه تهیه شده و در اختیار آنها قرار می گیرد، مراقب بوده و به محض این که افراد یاد شده به کشور و قلمرو آنها وارد شدند، به کمیته اجرای تحریم اطلاع دهند.

- شورای امنیت تصمیم می گیرد اگر ایران به خواسته شورای امنیت عمل کند، تمامی موارد تنبیهی را به حالت تعلیق درآورد و اگر ایران به خواسته شورای امنیت توجه نکند، تحریم ها و اقدامات تنبیهی تشدید می شود.

- زیر عنوان فصل هفتم و بند ۴۱ منشور سازمان ملل، شورای امنیت اجازه دارد به اقدامات خود ادامه دهد اما هرگونه مجازات و اقدام نظامی، خارج از دستور است و مورد لحاظ نیست.

  • Digg
  • Sphinn
  • del.icio.us
  • Facebook
  • Google
  • Furl
  • Reddit
  • StumbleUpon
  • Donbaleh
  • Technorati
  • Balatarin
  • twitthis