یک استعفاء و چالش فراروی برنامه اتمی ایران

اعلام استعفای علی لاریجانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی در روز شنبه، ۲۶ مهرماه، همانطور که انتظار می رفت بازتاب های زیادی در رسانه های جهان داشت و جملگی بر این نکته تاکید داشتند که وی با محمود احمدی نژاد، رییس جمهوری ایران اختلافات زیادی داشته است

اما به نظر می رسد که این استعفاء ناشی از تحمیل شرایطی است که در دوسال گذشته آقای لاریجانی با آن روبرو بوده و سرانجام وی را وادار کرده تا در شرایط حساسی خود را از پرونده اتمی ایران بیرون بکشد

علی لاریجانی زمانی به سمت دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران رسید که محمود احمدی نژاد، رقیب انتخاباتی او به مقام ریاست جمهوری رسیده بود و از این رو بی دلیل نبود که فرزند آیت الله میرزا هاشم آملی به دلیل نزدیکی به رهبر جمهوری اسلامی برای جبران مافات آراء پایین او به این مقام رسید

یک دلیل عمده دیگر برای انتخاب لاریجانی به این سمت به رویه انتقادی او از پرونده هسته ای ایران باز می گشت که معتقد بود تیم اتمی ایران به سرپرستی حسن روحانی، امتیازات زیادی و به گفته او « در غلطان» که همانا تعلیق غنی سازی اورانیوم است به کشورهای غربی داده ولی در مقابل آن «آب نبات» گرفته است

اما در حال حاضر که وی از دایره تصمیم گیری برای پرونده اتمی ایران خارج می شود کارنامه او همچون محمود احمدی نژاد نه تنها درخشان نبوده و دستاورد خاصی بدنبال نداشته است بلکه اصرار بر روند تند و تیز مقابله با خواست جهانی به صدور دو قطعنامه علیه جمهوری اسلامی در شورای امنیت سازمان ملل متحد و تشکیل جبهه واحدی از کشورهای مختلف علیه برنامه اتمی ایران انجامیده است

ولی نکته مهم این است که علی لاریجانی در برابر رییس جمهوری اسلامی از دیدگاه معتدل تری برخوردار و قائل به مذاکرات بیشتر با طرف های غربی بود

به نظر می رسد که کناره گیری علی لاریجانی پیروزی آشکاری برای محمود احمدی نژاد است و وی توانسته که گامی اساسی برای در دست گرفتن کامل پرونده هسته ای جمهوری اسلامی بردارد

اگر تا پیش از این علی لاریجانی در ارائه گزارش به رهبر جمهوری اسلامی صدای متفاوت تری از احمدی نژاد را بازتاب می داد جانشین او سعید جلیلی به دلیل نزدیکی به رییس جمهوری ایران همان چیزی را بازتاب خواهد داد که رییس و دوست او بدنبال آن است. این اتفاق نیز به معنای یکدستی بیشتر در پرونده هسته ای ایران است
نتیجه نیز از پیش آشکار است
همانطور که رییس جمهوری ایران در بسیاری از عرصه ها کارنامه ناموفقی از خود برجای گذاشته است در این عرصه نیز نه تنها توفیقی برای کشور به ارمغان نخواهد آورد بلکه به احتمال زیاد ایران را به صحنه درگیری و خشونت بیشتر در عرصه های بین المللی خواهد کشاند