روزنامه شرق که از قطب های رسانه ای کشور محسوب می شود در شماره امروز خود گفت وگویی با سفیر انگلیس در ایران به چاپ رسانده است که هم تیتر و هم محتوای آن بسیار جای تامل دارد. اینکه روزنامه شرق توانسته در شرایط کنونی بین المللی مصاحبه ای اختصاصی با ارشدترین دیپلمات انگلیسی در ایران انجام دهد نشان از حرفه ای گری و جایگاه برجسته این روزنامه در میان اصحاب سفارتخانه های خارجی دارد کما اینکه در گذشته نیز چنین امکانی برای شرق جهت گفت وگو با " سر ریچارد دالتون" سفیر پیشین انگلیس در تهران بوجود آمد و یا گفت وگوی این روزنامه با سفیر فرانسهاما مسئله اساسی در چنین گفت وگویی که باید بر آن انتقاد کرد به سبک مصاحبه ، برجسته کردن آن و مهمتر از همه استفاده از یک عکس خانوادگی در قطع بزرگ درصفحه نخست روزنامه است. انتظار می رفت که مصاحبه ای از این دست و با توجه به حساسیت نسبت به نقش انگلیس در پرونده هسته ای ایران به صورت چالشی برگزار شود و گفت وگو کنندگان بتوانند با آقای سفیر بدون رودربایستی و از موضع یک خبرنگار جسور برخورد کنند ولی آنچه که در این مصاحبه به چشم می خورد پرسش های معمولی و پیش پا افتاده است که بیانگر آن است میهمانان ( یعنی خبرنگاران شرق ) آقای سفیر سعی داشته اند دل میزبان خود را نیازارند و حتی به پوشش کامل اظهارات تبلیغاتی وی در یکی از مهمترین رسانه های کشور مبادرت کنند.
نگارنده به هیچ رو موافق سیاست های اتخاذی توسط دولت اصولگرای احمدی نژاد در قبال پرونده هسته ای نیست و آن را به صلاح ایران نمی داند ولی بر این باور هم نیست سفیر یک کشور درگیر در چنین موضوع حساسی که سابقه ای منفی در تاریخ ایران نیز دارد این گونه در صفحات روزنامه شرق ترکتازی کند و بدون کمترین هزینه و چالشی به بیان دیدگاه های یکطرفه و همچنان از موضع استعمارگونه انگلیس بپردازد و از همه مهمتر ادعا کند که از موضع ایران حمایت می کند ولی در لابلای مصاحبه سر چماق را نشان دهد. ضمن آنکه پاره ای از اظهارات مثبت آقای سفیر بیشتر به تعارف می ماند تا واقعیت برآمده از سیاست انگلیس در قبال ایران. چرا که سیاست های واقعی این کشور را باید از نحوه برخورد آن با ایران در صحنه جهانی دید و نه در میان خطوط اظهارات سفیر آن در تهران.
پرسش اساسی که بد نیست دست اندرکاران روزنامه شرق به آن پاسخ گویند این است که چرا چنین امکان گسترده ای دراختیار سفیر انگلیس قرارداده اند بدون آنکه سوالات مهمی در آن طرح و مواضع وی به چالش کشیده شود؟ چگونه است که از گذشته دور تاکنون این امکان برای مقامات ایرانی در صفحات روزنامه های اروپایی مهیا نشده تا در چنین سطح گسترده ای به طرح دیدگاه های کشورمان در قبال مسائل فیمابین بپردازند ولی روزنامه های ایران این گونه دست و دلبازانه صفحات خود را مجانی در اختیار دیپلمات های خارجی قرار می دهند؟
از سوی دیگر، چاپ چنین مصاحبه ای که با عکس سفیر و دختر کوچکش همراه شده است بیشتر به یک رپرتاژ آگهی کاملی می ماند که بعید نیست حسادت بسیاری از بخش های آگهی روزنامه های مختلف را بر نیانگیخته باشد! به نظر می رسد که اقدام روزنامه شرق در برجسته کردن مصاحبه سفیر انگلیس در تمام صفحه اول خود که حرف تازه ای هم برای گفتن ندارد بخشی از بیماری ایرانیان در بیگانه پرستی و ذوق زدگی در قبال خارجیان است که نه تنها دامنگیر مردم عادی است بلکه روشنفکران و اصحاب رسانه ها نیز از آفت های آن مصون نیستند.
0 نظر:
ارسال یک نظر